Wellington

UDinsdagochtend 15 November,we zijn verder getrokken naar het Noorden,richting Napier.
Maar eerst Wellington,waar we gearriveerd waren na een boottocht van 3 uur van het zuider naar het Noordereiland.De boottocht was vreselijk,bewolkt,regen en een heftige zee.Ik heb bijna de hele reis naar de horizon zitten staren om op die manier maar niet zeeziek te worden.De misselijkheid in de maag was er al....
In Wellington aangekomen ingecheckt in een prachtig hotel.We hadden een upgrade,onze eigenlijke kamer werd gerenoveerd,dus kregen we een luxe kamer met kitchenette,wasmachine,droger,en alles wat je in een keuken nodig hebt.een kingsizebed en tv,gouden lampen,enzovoort.Ook wel leuk om eens mee te maken.
Wellington is echt een leuke stad,de sfeer die je daar voelt is zo prettig,gemoedelijk,relaxt en super vriendelijke mensen.We hebben wandelingen door de stad gemaakt,geklommen naar uitkijkpunten en lekker uit eten geweest .Er zijn verschillende centrale punten of wijkjes,met winkels ,restaurants,barretjes enz.
De nacht van zondag op maandag kon ik niet in slaap komen,stan lag lekker te snurken,ook goed.
Het bed begon wat te trillen,ik dacht ,Stan lig stil....toen kwam er een aanzwengeld raar geluid en begon alles te schudden.Ik heb Stan wakker gemaakt en voor we het wisten kwam alles van de muren,uit de keukenkasten en schudde werkelijk alles heen en weer.wij ook....Je kan het haast niet bevatten wat er gebeurd,het is heftig om mee te maken.dan is het voorbij en staan we te kijken naar het puin en wat nu?
We hebben ons aangekleed en via de nooduitgang naar beneden,naar buiten.
Natuurlijk waren we niet de enigen,er stonden al een hoop mensen op straat of in de hotellobby.En dan heb je een paar rare onzekere uurtjes met een hoop naschokken,wat dan best wel eng is.Op een gegeven moment kwam de tsunami waarschuwing en gingen een hoop mensen ,licht in paniek,de berg op,het hotel uit.Wij hebben,met nog een Nederlands stel,gepraat met de hotelmanager en die verzekerde ons dat we veilig waren in het hotel en in geval van tsunami eerst de sirenes af moesten gaan en dan zaten we boven in het hotel veilig.Hij bleef rustig en relaxt en daardoor bleven we in het hotel.Uiteindelijk zijn we naar onze kamer gegaan,lampen rechtop gezet en de rest maar laten liggen.Stan wilde proberen te slapen,wat natuurlijk lukte.Ik kon niet slapen,liet een lampje aan(durfde niet in het donker☺️) en lag klaarwakker met familie en vrienden in Nederland te appen en probeerde kalm te blijven tijdens de naschokken.
De volgende dag (maandag) zijn we richting Napier gereden.wij begrepen van het lokale nieuws dat in wellington het openbaar vervoer stil lag en de kantoren dicht bleven om de schades te inspecteren.De beving is het heftigst in Wellington gevoeld maar de schade aan de infrastructuur valt erg mee.In Kaikoura is het heftig,wij zagen de beelden op het nieuws en zien dan bekende plekken waar wij die week daarvoor nog liepen.Heel bizar.We merken de dag na de aardbeving dat we ons nog wel raar voelen.Stan heeft het wat minder zegt hij,hij lag in coma en voordat hij het goed door had,was het voorbij.Ik heb er wat meer last van,je draagt het een soort met je mee,heel maf.Ik wil verder niet dramatisch doen,we hebben het overleefd en zetten onze prachtige reis voort.
Liefs Stan en Ingrid